We kennen het allemaal wel. Je staat bij een concert en iedereen is via zijn/haar smartphone het concert aan het meemaken. Of een groep mensen die met elkaar dineren en alleen maar naar hun schermpje kijken. Het is niet vreemd meer, maar volgens ons is het ook niet helemaal de bedoeling.
De ontwikkeling van RoadMapp heeft ons duidelijk gemaakt dat er een ‘trade-off’ is tussen schermcontact en oogcontact. Als je aandacht hebt voor je scherm, heb je geen oogcontact. En andersom net zo. Veel moderne participatie-sessies zijn gericht op het verzamelen van heel veel informatie (input). Denk aan systemen om te stemmen (bijvoorbeeld Mentimeter), maar ook aan de ouderwetse PostIt sessie.
We hebben gemerkt dat als de aandacht vanaf het begin direct op de inhoud ligt, mensen vooral gericht zijn op hun eigen ideeën en het lastig is om tot overeenstemming te komen. Zo wordt het geen gesprek, maar een invuloefening. We hebben een obsessie gecreëerd met het verzamelen van ideeën. Maar we hebben niet door dat de inspiratie maar een klein onderdeel is van het hele organisatieproces. Het is vooral veel organiseren, regelen, afstemmen, communiceren. En daarvoor moet je elkaar leren kennen. En elkaar dus ook in de ogen aankijken.
Daarom is het belangrijk om heel bewust te zijn van de manier waarop je een vragenblok in RoadMapp vorm geeft. Een voorbeeld is onze vraag 2. Daar staat de kennismaking altijd centraal, maar we zijn geneigd om meteen naar onze smartphone te grijpen om het antwoord in te voeren. Dat doen we helemaal automatisch.
Maar wij hebben dat bewust omgedraaid. Eerst deel je jouw antwoord met de groep en daarna pas wordt het antwoord vastgelegd. En niet door de persoon zelf, maar door de centraal aangewezen ‘notulist’, die noemen wij de Captain. Dit zorgt er voor dat mensen eerst contact met elkaar gaan maken, door in gesprek te gaan en vervolgens de output wel goed vast te leggen!
Er zijn echter ook zeker momenten dat het verzamelen van input vóóraf heel nuttig kan zijn. Gebruik het om even de hoofden leeg te maken, als een brainstorm of desnoods een braindump. En richt vervolgens de aandacht op wat daar uit komt, wat de rode draad is. En ga verder in de convergentie, om het bij elkaar te brengen, niet om nóg meer ‘geeltjes’ te plakken. Dus ga hier spaarzaam en bedachtzaam mee om!
We merken eigenlijk altijd dat het gesprek en de overeenstemming meer aandacht nodig hebben dan de ideeën en de content. Want niets is zo frustrerend als een sessie waar heel veel uit is gekomen, maar geen chocola van kan worden gemaakt of niks mee wordt gedaan.
Kortom, neem dit als regel: Probeer altijd de aandacht op het gesprek en het oogcontact te houden, tenzij aandacht op het idee en het schermcontact écht nodig is. En niet andersom!
